सकाळीच समिराचा फोन पाहून आश्चर्यच वाट्ल. क्या बात है. या मॅड्मना सकाळी सकाळी माझी का बरे आठ्वन आली असेल ?
" मॅड्म, इस नाचिज को आज कैसे याद किया. "
" काही नाही ग, सहजच..... "
"झुठ मत बोलो यार "
"खरच सहजच फोन केला होता."
" जाने दे. कशी आहेस."
"ठीक .तु कशी आहेस सलोनी... सॉरॊ.श्यामल...."
" सॉरॊ का बरं "
" तुला सलोनी म्हणण्याचा हक्क फक्त जयचा आहे नाही का ? "
" तुझा नाही का, समु."
च्यायला हे काय चाललय. जय इथे नाही पण ...
समिराला कोणी तिला समु म्हणलेल खरतर अजिबात आवडायचं नही. अपवाद फक्त जयचा. तोच फक्त आवर्जुन अस म्हणायचा ...... फक्त तोच. समिराला त्याने तस म्हणलेल मात्र चालायच. कस काय कोण जाणे. चालायच हे मात्र नक्की.
" जावू दे , येक विनंती आहे. "
समिरा.... अन चक्क विनंती करतेय. काहीतरि नक्कीच गडबड आहे.
" हुकुम करो ,मॅड्म. "
" भंकस नको. "
" बोल"
"आत्ताच जयचा फोन आला होता. "
"खरचं, मग काय बेत आहे."
" सलोनी........ प्लिइइइइइइइइइइइइइइइइइइइइज "
"ओके. शुट "
" जय डिस्टर्ब होता. "
" मग."
" मग काय. नेहमीचच... मनातल पटकन बोलुन मोकळ व्हायचच नाही."
" जय तसाचं आहे हे तुला माहित आहे ना ? "
" माहित आहे ग. पण प्रत्येक वेळी मला अस कुरवाळून कुरवाळून बोलता येत नाही हे जयला माहित आहे ना."
मला अचानक खुद्कन ह्सायलाच आलं.
"ह्सायला काय झालं.मी सिरीयसली बोलतेय ."
" खर सांगू .माझ्या डोळ्यासमॊर तु जयला कुरवाळते आहेस अस एकदमच आलं. हाउ फ़नी.
समिरा पण खुद्कन हसली.
चला हिचा मुड्तर चांगला झाला. हेही नसे थोडसे.
"थॅंक्स.फ़ॉर मेक मी फ़िल बेटर."
" डोंट वरी.काळजी करु नकॊस मी जयकडे पाहते."
" नुस्तं पाहू नकोस........ "
" मग"
" चांगल कुरवाळ, तुझ्या पध्दतीने."
समिरा खळखळुन हसली.
" नक्कीच .कुरवाळीन बर तूझ्यावतीने."
" बाय. हॅव ए नाइस डे."
समिरा या गड्बडीत पण मॅनर्स पाळायला विसरली नाहीच. खरंच खुप संतुलीत वागणं आहे तिच. मनात कितीही खळबळ असली तरि अजिबात दाखवणार नाही. नाहितर जय. मनातले प्रत्येक तरंग त्याच्या चेहर्‍यावर कोणालाही सहज कळेल असे दिसतात.आता जास्त विचार पुरे. पाहुया जयला काय झांलय ते.....
सेलवर जयची आवडती कॉलर ट्युन वाजत होती.
अरे उचल बाबा लवकर. मलाही सकाळची घाई होतीच की......
सलोनी, व्हॉट ए प्लेझंट सरप्राइस."
" जय ,खुप बर वाट्ल तुझा आवाज ऎकुन."
"खरचं. असा कोणी स्वत:हुन आठवणीने फ़ोन केला की बरं वाटत नाही."
" जय,पण तु रे कधी मला फ़ोन करतोस."
चक....... हे बोलायची मला आत्ता काय गरज होती. शेवटी मी तरी जय पेक्षा काय वेगळी.
"सलोनी ,किमान तुला तरी अस वाट्त की मी तुला फ़ोन करावा.नाहितर ...... "
"नाहितर काय ? "
" जावूदे."
हा नक्कीच खुपच डिस्टर्ब आहे. तेव्हा चांगलच कुरवाळ लागणार अस स्पष्टच दिसतय.
काय कराव बरं. मलाही लोकल पकडायची घाई होतीच की.
" मला तुला भेटावस वाटतय रे."
" आत्ता"
जयच्या स्वरावरुनच कळल की त्याला आत्ता वेळ नाही . अर्थात हे चांगलच झाल. पण कुरवाळायच आहे ना.......
" प्लिज भेटुया ना."
तिकडे जय चांगलाच अडचणीत आलेला कळत होत.पण मग विचार केल.जास्त ताणण ठीक नाही. आणि या बाबाचा काय़ नेम ..... हो म्हणायचा.
मग मीच पट्कन बोलले." बिझी असशील तर संध्याकाळी पण चालेल. वेळ महत्वाची नाही. तुला भेटण जास्त महत्वाच आहे."
श्यामल तुस्सी ग्रेट हो. क्या कुरवाळा तुमने. लै ग्रेट. जबाब नही.
तिकडे जयने सोडलेला सुस्कारा फ़ोनवरुन पण जाणवला.
"क्यॊ नही. ये बंदा श्यामलको श्यामको जरुर मिलेगा."
काय फ़ालतू पीजे होता. एकदम बकवास. पण कुरवाळायच आहे बाब्बा ...
" यह नाचीज हुजुरकी श्यामको राह देखिगी."
खरच इतक कुरवाळायच म्हणजे.......टु मच
"नक्की भेटू. संध्याकाळी सात... इन हॉटेल लकी "
"तुझी वाट पाहीन, जय."
"डोंट वरी. मी जरुर कमिंग सलोनी"
चला .सलोनी म्हणाला . कुरवाळण्याचा फ़ायदा झाला म्हणायचा.
"बाय, मी वेळेवर पोहोचतेच."
" बाय, सलोनी, वन्स अगेन,थॅक्स फ़ॉर कॉलींग. "
" मॅड्म, इस नाचिज को आज कैसे याद किया. "
" काही नाही ग, सहजच..... "
"झुठ मत बोलो यार "
"खरच सहजच फोन केला होता."
" जाने दे. कशी आहेस."
"ठीक .तु कशी आहेस सलोनी... सॉरॊ.श्यामल...."
" सॉरॊ का बरं "
" तुला सलोनी म्हणण्याचा हक्क फक्त जयचा आहे नाही का ? "
" तुझा नाही का, समु."
च्यायला हे काय चाललय. जय इथे नाही पण ...
समिराला कोणी तिला समु म्हणलेल खरतर अजिबात आवडायचं नही. अपवाद फक्त जयचा. तोच फक्त आवर्जुन अस म्हणायचा ...... फक्त तोच. समिराला त्याने तस म्हणलेल मात्र चालायच. कस काय कोण जाणे. चालायच हे मात्र नक्की.
" जावू दे , येक विनंती आहे. "
समिरा.... अन चक्क विनंती करतेय. काहीतरि नक्कीच गडबड आहे.
" हुकुम करो ,मॅड्म. "
" भंकस नको. "
" बोल"
"आत्ताच जयचा फोन आला होता. "
"खरचं, मग काय बेत आहे."
" सलोनी........ प्लिइइइइइइइइइइइइइइइइइइइइज "
"ओके. शुट "
" जय डिस्टर्ब होता. "
" मग."
" मग काय. नेहमीचच... मनातल पटकन बोलुन मोकळ व्हायचच नाही."
" जय तसाचं आहे हे तुला माहित आहे ना ? "
" माहित आहे ग. पण प्रत्येक वेळी मला अस कुरवाळून कुरवाळून बोलता येत नाही हे जयला माहित आहे ना."
मला अचानक खुद्कन ह्सायलाच आलं.
"ह्सायला काय झालं.मी सिरीयसली बोलतेय ."
" खर सांगू .माझ्या डोळ्यासमॊर तु जयला कुरवाळते आहेस अस एकदमच आलं. हाउ फ़नी.
समिरा पण खुद्कन हसली.
चला हिचा मुड्तर चांगला झाला. हेही नसे थोडसे.
"थॅंक्स.फ़ॉर मेक मी फ़िल बेटर."
" डोंट वरी.काळजी करु नकॊस मी जयकडे पाहते."
" नुस्तं पाहू नकोस........ "
" मग"
" चांगल कुरवाळ, तुझ्या पध्दतीने."
समिरा खळखळुन हसली.
" नक्कीच .कुरवाळीन बर तूझ्यावतीने."
" बाय. हॅव ए नाइस डे."
समिरा या गड्बडीत पण मॅनर्स पाळायला विसरली नाहीच. खरंच खुप संतुलीत वागणं आहे तिच. मनात कितीही खळबळ असली तरि अजिबात दाखवणार नाही. नाहितर जय. मनातले प्रत्येक तरंग त्याच्या चेहर्‍यावर कोणालाही सहज कळेल असे दिसतात.आता जास्त विचार पुरे. पाहुया जयला काय झांलय ते.....
सेलवर जयची आवडती कॉलर ट्युन वाजत होती.
अरे उचल बाबा लवकर. मलाही सकाळची घाई होतीच की......
सलोनी, व्हॉट ए प्लेझंट सरप्राइस."
" जय ,खुप बर वाट्ल तुझा आवाज ऎकुन."
"खरचं. असा कोणी स्वत:हुन आठवणीने फ़ोन केला की बरं वाटत नाही."
" जय,पण तु रे कधी मला फ़ोन करतोस."
चक....... हे बोलायची मला आत्ता काय गरज होती. शेवटी मी तरी जय पेक्षा काय वेगळी.
"सलोनी ,किमान तुला तरी अस वाट्त की मी तुला फ़ोन करावा.नाहितर ...... "
"नाहितर काय ? "
" जावूदे."
हा नक्कीच खुपच डिस्टर्ब आहे. तेव्हा चांगलच कुरवाळ लागणार अस स्पष्टच दिसतय.
काय कराव बरं. मलाही लोकल पकडायची घाई होतीच की.
" मला तुला भेटावस वाटतय रे."
" आत्ता"
जयच्या स्वरावरुनच कळल की त्याला आत्ता वेळ नाही . अर्थात हे चांगलच झाल. पण कुरवाळायच आहे ना.......
" प्लिज भेटुया ना."
तिकडे जय चांगलाच अडचणीत आलेला कळत होत.पण मग विचार केल.जास्त ताणण ठीक नाही. आणि या बाबाचा काय़ नेम ..... हो म्हणायचा.
मग मीच पट्कन बोलले." बिझी असशील तर संध्याकाळी पण चालेल. वेळ महत्वाची नाही. तुला भेटण जास्त महत्वाच आहे."
श्यामल तुस्सी ग्रेट हो. क्या कुरवाळा तुमने. लै ग्रेट. जबाब नही.
तिकडे जयने सोडलेला सुस्कारा फ़ोनवरुन पण जाणवला.
"क्यॊ नही. ये बंदा श्यामलको श्यामको जरुर मिलेगा."
काय फ़ालतू पीजे होता. एकदम बकवास. पण कुरवाळायच आहे बाब्बा ...
" यह नाचीज हुजुरकी श्यामको राह देखिगी."
खरच इतक कुरवाळायच म्हणजे.......टु मच
"नक्की भेटू. संध्याकाळी सात... इन हॉटेल लकी "
"तुझी वाट पाहीन, जय."
"डोंट वरी. मी जरुर कमिंग सलोनी"
चला .सलोनी म्हणाला . कुरवाळण्याचा फ़ायदा झाला म्हणायचा.
"बाय, मी वेळेवर पोहोचतेच."
" बाय, सलोनी, वन्स अगेन,थॅक्स फ़ॉर कॉलींग. "
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा